Eksperymenty przy LEP-ie

Wielki zderzacz elektronowo-pozytonowy LEP (Large Electron Positron collider) o 27 kilometrowym obwodzie jest największym urządzeniem na świecie. Umieszczony głęboko pod ziemią zderza elektrony z ich odpowiednikami w antymaterii - pozytonami w środku czterech olbrzymich detektorów. Detektory te:

ALEPH

DELPHI

(*)

OPAL

testują szczegółowo oddziaływania elektromagnetyczne i słabe. Każdy z detektorów został zoptymalizowany do badania rozmaitych aspektów fizycznych.

LEP zaprojektowano do badania oddziaływań słabych - mechanizmu, który zasila Słońce i jest odpowiedzialny za promieniotwórczość naturalną. Siły słabe przenoszone są pomiędzy cząstkami poprzez specjalne cząstki pośredniczące, zwane W⁺, W^- i Z. W pierwszym etapie - od 1989 do 1995 roku, LEP przeprowadzał zderzenia przy takiej energii, przy której mogła powstawać cząstka Z. Drugi etap, znany jako LEP2, rozpoczął się w 1996 roku przy energii dwa razy większej, umożliwiającej produkcję par W⁺ W^-, i uzupełnia badania oddziaływań słabych.

(*) W eksperymencie DELPHI biorą udział fizycy polscy z Akademii Górniczo-Hutniczej, Instytutu Fizyki Jądrowej, Instytutu Problemów Jądrowych i Uniwersytetu Warszawskiego (przyp. tłum.).