Uprzejmie zawiadamiamy, że w dniu
1 grudnia 2003 r. (poniedziałek) w godz. 16:30 - 18:30
w Sali Dużej Doświadczalnej w gmachu Wydziału Fizyki przy ul. Hożej 69
odbędzie się
konwersatorium im. Jerzego Pniewskiego
poświęcone pamięci Stefana Pieńkowskiego (1883-1953)

PROGRAM

Wystąpienie dyrektora IFD, prof. A.Twardowskiego

Wystąpienie dra Marka Pieńkowskiego

Wykład prof. Andrzeja K.Wróblewskiego
Stefan Pieńkowski - twórca "Hożej"
Streszczenie: Profesor Stefan Pieńkowski stworzył na Hożej, praktycznie od zera, ośrodek badań fizycznych, który już w latach 1930. stał się jednym z czołowych ośrodków europejskich. W krótkim referacie przytoczone zostaną najważniejsze dane z życiorysu Pieńkowskiego i historii ośrodka na Hożej, ze szczególnym uwzględnieniem okresu przed II wojną światową.

Wykład prof. Józefa Szudego (Uniwersytet Mikołaja Kopernika)
Szkoła Pieńkowskiego i jej wpływ na rozwój optyki w XX wieku
Streszczenie: W referacie zostaną skrótowo omówione najważniejsze wyniki badań prowadzonych w okresie międzywojennym w stworzonym przez Stefana Pieńkowskiego ośrodku fizycznym na Uniwersytecie Warszawskim. Główna uwaga będzie skupiona na zagadnieniach fluorescencji par metali i gazów, spektroskopii atomowej, fotofizyki a w szczególności luminescencji roztworów związków organicznych (barwników) oraz spektroskopii ramanowskiej. Były to pionierskie prace, które przyczyniły się w sposób istotny do rozwoju fizyki atomowo-molekularnej.

Wystawa poświęcona Stefanowi Pieńkowskiemu połączona z lampką wina

Profesor Stefan Pieńkowski był twórcą ośrodka fizyki doświadczalnej na Hożej, kierownikiem Zakładu Fizyki Doświadczalnej UW a potem dyrektorem Instytutu Fizyki Doświadczalnej UW (1921-1953). Prace doświadczalne prowadził głównie nad zjawiskiem fotoluminescencji, zjawiskiem Ramana, zastosowaniami promieni X do analizy strukturalnej i promieniotwórczością. Ogromną zasługą profesora Pieńkowskiego było stworzenie warszawskiej szkoły fizyki doświadczalnej, w której rozwijano wszystkie kierunki badań i z której wyszło kilkudziesięciu późniejszych profesorów fizyki wyższych uczelni. Wywarł wielki wpływ na całą fizykę polską, zwłaszcza na Uniwersytecie Warszawskim, którego był profesorem od roku 1919, rektorem w latach 1925-1926, 1933-1936, 1945-47 i na Tajnym Uniwersytecie w czasie okupacji. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności a od roku 1952 członkiem Polskiej Akademii Nauk, współzałożycielem i wieloletnim prezesem Polskiego Towarzystwa Fizycznego. Autor znanego podręcznika "Fizyka Doświadczalna".