POP3 to aktualna wersja standardu Post Office Protocol.
Nie chodzimy na pocztę, lecz łączymy się na krótko z serwerem, ,,bierzemy'' czekające na nas listy, po czym się rozłączamy.
Czytamy je i redagujemy odpowiedzi bez konieczności utrzymywania połączenia z Internetem, co w przypadku
łączenia przez modem daje znaczące oszczędności. Potem łączymy się znów na krótko5.4,
by wysłać przygotowane odpowiedzi.
Rysunek 5.1:
Konfiguracja poczty w programie Sylaba Komunikator (Netscape)
Aby korzystać z POP3, musimy się najpierw upewnić,
czy firma obsługująca naszą skrzynkę oraz program, którego chcemy używać do czytania poczty,
zapewniają tę usługę. Jeśli tak, to do konfiguracji programu
muszą być dostępne (na stronie WWW usługodawcy lub w umowie) następujące informacje:
nazwa serwera poczty przychodzącej (POP3) i nazwa użytkownika na tym serwerze -- abyśmy mogli czytać pocztę,
nazwa serwera poczty wychodzącej i (zwykle, ale nie zawsze) nazwa użytkownika na tym serwerze -- abyśmy mogli pocztę wysyłać,
adres e-mail -- aby trafiały do nas odpowiedzi,
hasło.
Powyższe informacje (poza hasłem) można w większości przypadków zgadnąć.
Jeśli nasz adres to, dla przykładu,
serwera poczty wychodzącej: mail.mojapoczta.pl lub
smtp.mojapoczta.pl, ewentualnie tego samego co poczty
przychodzącej.
Niestety nie ma gwarancji, że firma udostępniająca nam skrzynkę trzyma się tych konwencji.
Hasło wpisujemy przy pierwszym połączeniu. Program często oferuje nam, że zapamięta hasło i będzie je za nas
podawał automatycznie przy następnych połączeniach. Warto jednak pamiętać, że wybierając to udogodnienie,
pozostawiamy nasze hasło na dysku komputera.
Rozszerzoną wersją POP jest na razie mniej popularny IMAP (Internet Message Access Protocol),
który pozwala na zdalne zarządzanie skrzynką.
![\includegraphics [width=15.85cm]{figures/mailconf.eps}](img50.png)