Wykład monograficzny
„Elementy algebry wyższej w fizyce”

Rok akademicki 2015/2016



  • Literatura uzupełniająca:






    Opis przedmiotu


    Celem wykładu jest przybliżenie Słuchaczowi wybranych uniwersalnie istotnych elementów algebry wyższej i przekonanie Go o ich naturalności oraz poręczności w szeroko pojętym kontekście fizykalnym, a nadto — zapoznanie go z odnośnymi technikami rachunkowymi wykorzystywanymi w rozważaniach modelowych nowoczesnej fizyki matematycznej. Przydatność każdej z przedstawianych konstrukcji formalnych będzie udokumentowana szczegółową dyskusją przykładów jej zastosowań w fizyce klasycznej wzgl. kwantowej.

    Pierwszy semestr całorocznego kursu będzie poświęcony teorii spinorów i wprowadzeniu do teorii kategorii oraz programu kategoryfikacji, w drugim zaś zostanie omówiona topologiczna kwantowa teoria pola (w ramach kontynuacji dyskusji zastosowań teorii kategorii) i niektóre fizykalnie użyteczne zagadnienia z zakresu algebry homologicznej. Poniżej przedstawiamy bardziej szczegółowy opis zawartości merytorycznej wykładu.

    1. Przypomnienie i uzupełnienie niezbędnych pojęć i konstrukcji algebry liniowej (przestrzenie i odwzorowania liniowe, struktury ilorazowe, ciągi dokładne, naturalne operacje na przestrzeniach liniowych: sprzężenie, produkt i suma prosta oraz iloczyn tensorowy, struktury ε-hermitowskie, algebry, w tym algebry Liego, algebry z gradacją i algebry różniczkowe, konstrukcje uniwersalne).


    2. Struktura i teoria reprezentacji algebr Clifforda na dowolnych przestrzeniach kwadratowych; geometria algebr Clifforda; grupy Pin i Spin, także w relacji do grupy ortogonalnej; spinory czyste Cartana i spinory Chevalleya; struktury różniczkowo-geometryczne lokalnie modelowane na algebrach Clifforda i ich modułach: wiązki Clifforda i spinorowe; obstrukcje topologiczne dla istnienia struktury spinorowej na rozmaitości różniczkowalnej; równanie Diraca.


    3. Język teorii kategorii jako naturalna abstrakcja języka teorii grup i ich reprezentacji; kategorie z dodatkową strukturą (liniową, monoidalną, warkoczową etc.) i wyższe kategorie w opisie dualności w teoriach pola; kategoryfikacja poprzez internalizację na przykładzie (2-)grup i (2-)algebr Liego; algebry L∞ Stasheffa w opisie ładunków symetrii klasycznej teorii pola.


    4. Topologiczna kwantowa teoria pola (TQFT) jako abstrakcyjny schemat konstrukcji teorii kwantowej na przykładzie dwuwymiarowej zamkniętej TQFT; związek z niezmiennikami topologicznymi w niskich wymiarach (wielomiany węzłów itp.); geometryczne realizacje funktora TQFT w teoriach z ładunkiem topologicznym.


    5. Zastosowania algebry homologicznej w fizyce:


      1. Homologia singularna, kohomologie de Rhama i Čecha jako geometryczna motywacja dla aksjomatycznej konstrukcji Cartana—Eilenberga; zastosowanie w lokalnym (snopowym) opisie wiązek włóknistych z powiązaniem i ich wyżej wymiarowych uogólnień (tzw. wiechci wiązek) w kontekście lagranżowskiego opisu dynamiki obiektów topologicznie naładowanych na (czaso)przestrzeniach o dowolnej topologii, w dyskusji efektu Aharonowa—Bohma oraz w konstrukcji monopola magnetycznego Diraca.


      2. Homologia grupowa w opisie rzutowych reprezentacji grup (symetrii) i ich rozszerzeń spotykanych w teorii kwantowej, jej rola w procedurze cechowania (w szczególności – w ilościowym opisie anomalii cechowania), a także związki z kohomologią symplektyczną obecną w kanonicznym opisie dynamicznego działania grup na przestrzeniach stanów teorii fizykalnych.


      3. Homologia (super)algebr Liego w opisie rozszerzeń algebry (super)symetrii i jej związek z algebrami L∞ Stasheffa oraz n-(super)algebrami Liego, w procedurze BRST i w konstrukcji niezmienników różniczkowych na (super)grupach Liego (model Chevalleya—Eilenberga).


















    Strona ostatnio odświeżana 10/6/2015.



    Powrót