4.4 Typ logiczny

Typ logiczny nazywa się bool (a nie, jak w Javie, boolean). Pamiątką z języka C (albo, sięgając jeszcze głębiej w historię, PL/I) jest, że rolę zmiennej typu bool może pełnić dowolna zmienna typu całkowitego lub wskaźnikowego, przy czym wartość 0 (dla wskaźników nullptr) jest równoważna false, a dowolna (niekoniecznie 1) wartość niezerowa —  true. Tym niemniej, zalecane jest deklarowanie zmiennych logicznych jawnie jako typu bool.

Na przykład wykonanie następującego fragmentu spowoduje, że zmienna k będzie miała wartość równą liczbie niezerowych elementów tablicy tab przed pierwszym elementem zerowym (jeśli wiadomo, że element zerowy tam w ogóle jest; w przeciwnym przypadku wynik byłby nieprzewidywalny, nie ma bowiem w C/C++ automatycznego sprawdzania przekroczenia zakresu indeksów tablicy!):

       int tab[] = { 2, -4, -3, 0, 3 }, k = -1;
       while ( tab[++k] );    // teraz k = 3

Dzieje się tak dlatego, że gdy wartość k osiągnie 3, odpowiedni element tablicy, tab[3], będzie miał wartość zerową, co zostanie zinterpretowane jako false i zakończy wykonywanie pętli while. We wcześniejszych obrotach pętli tab[i] przyjmuje różne wartości, ale wszystkie są niezerowe, więc zostaną zinterpretowane jako true. W szczególności należy pamiętać, że prawdzie (true) odpowiada dowolna wartość niezerowa, a nie tylko wartość 1, jak to czasem jest błędnie sugerowane.

Do typu bool są też konwertowane wskaźniki (o których za chwilę) — wartość pusta (nullptr jest interpretowana jako false, a każda inna jako true.

Literałami wartości typu bool są oczywiście false i  true — są to słowa kluczowe języka i nie mogą być przedefiniowane.

Dodajmy, że w klasycznym C typ bool w ogóle nie istnieje —  jego rolę pełnią wyłącznie typy całkowite lub wskaźnikowe.