Wstecz: 16. Operacje wejścia/wyjścia W górę: 16. Operacje wejścia/wyjścia Dalej: 16.2 Operatory « i »

---

• 16.1.1 Strumienie predefiniowane

16.1 Strumienie

Operacje we/wy realizuje się w C++ za pomocą strumieni. Strumień możemy wyobrażać sobie jako strumień informacji, w postaci bajtów, płynący od źródła do ujścia. Zachodzą przy tym dwie możliwości:

• informacja płynie od naszego programu do ujścia. Ujściem może być terminal, plik, gniazdo internetowe, obszar w pamięci, nazwany potok, systemowa kolejka FIFO, modem itd. O takim strumieniu mówimy, że jest strumieniem wyjściowym (ang. output stream),
• informacja płynie do naszego programu ze źródła. Źródłem może być terminal, plik itd. O takim strumieniu mówimy, że jest strumieniem wejściowym (ang. input stream).

Ogólny, uproszczony schemat klas przedstawiony jest na rysunku (klasy istrstream, ostrstream i  strstream, omówione poniżej, nie należą do tej hierarchii):

Podstawową dla nas klasą jest klasa ios (sama wyprowadzona z ios_base); z niej wyprowadzone są (dziedziczą) klasy:

• istream — podstawowa klasa reprezentująca strumienie wejściowe. W niej, między innymi, zdefiniowane jest przeciążenie operatora '>>' i tej właśnie klasy obiektem jest cin, reprezentujący standardowy strumień wejściowy (znany jako stdin). Bardziej wyspecjalizowane klasy do obsługi strumieni wejściowych to:
  • istringstream — źródłem jest obiekt klasy string, czyli napis. Dostępna po dołączeniu za pomocą dyrektywy #include pliku sstream.
  • istrstream — źródłem jest C-napis (czyli tablica znaków ze znakiem ' \0' jako ostatnim). Udostępniana w pliku nagłówkowym strstream. UWAGA: ta klasa nie należy do standardu!
  • ifstream (z ang. intput file stream) — źródłem jest plik. Udostępniana po dołączeniu fstream.
• ostream — podstawowa klasa reprezentująca strumienie wyjściowe. W niej właśnie zdefiniowane jest przeciążenie operatora '<<' i obiekty cout, reprezentujący standardowy strumień wyjściowy (zwany stdout) oraz cerr i  clog, reprezentujące standardowy strumień błędów (stderr) niebuforowany i buforowany, a także manipulatory endl i  ends. Bardziej wyspecjalizowane klasy do obsługi strumieni wyjściowych to:
  • ostringstream — ujściem jest obiekt klasy string, czyli napis. Udostępniana po dołączeniu pliku sstream.
  • ostrstream — ujściem jest C-napis, czyli tablica znaków ze znakiem ' \0' jako ostatnim. Udostępniana po dołączeniu pliku nagłówkowego strstream. UWAGA: ta klasa nie należy do standardu!
  • ofstream (z ang. output file stream) — ujściem jest plik. Udostępniana po dołączeniu pliku nagłówkowego fstream.

Generalnie zatem:

• jeśli w naszym programie wykonujemy tylko konsolowe operacje we/wy (pisanie na ekran, czytanie z klawiatury), to wystarczy dołączyć plik nagłówkowy iostream;
• jeśli wykonujemy operacje na plikach, to trzeba włączyć plik nagłówkowy fstream;
• jeśli wykonujemy operacje we/wy, dla których źródłem lub ujściem są obiekty klasy string, to należy dołączyć sstream.
• jeśli wykonujemy operacje we/wy, dla których źródłem lub ujściem są C-napisy, to należy dołączyć strstream.

16.1.1 Strumienie predefiniowane

Po dołączeniu pliku nagłówkowego iostream mamy do dyspozycji cztery już otwarte strumienie: jeden wejściowy —  cin, i trzy wyjściowe —  cout, cerr i  clog. Nazwy te są w rzeczywistości nazwami obiektów reprezentujących strumienie; dlatego, jak się przekonamy, można na ich rzecz wywoływać metody. Predefiniowane strumienie to:

• cin —  standardowy strumień wejściowy. Źródłem jest standardowy strumień wejściowy (stdin) przydzielony procesowi wykonującemu program przez system operacyjny; zwykle jest to klawiatura, ale można to zmienić.
• cout —  standardowy strumień wyjściowy. Ujściem jest standardowy strumień wyjściowy (stdout) przydzielony procesowi wykonującemu program przez system operacyjny; zwykle jest to ekran terminala, ale często jest przekierowywany do pliku. Strumień ten jest buforowany, a więc wpisane tam znaki mogą pojawiać się na ekranie z opóźnieniem, albo w ogóle się nie pojawić, jeśli program zakończył się przedwcześnie i bufor wyjściowy nie zdążył zostać opróżniony.
• cerr —  standardowy strumień komunikatów o błędach. Ujściem jest standardowy strumień komunikatów o błędach (stderr), przydzielony procesowi wykonującemu program przez system operacyjny; zwykle jest to ekran terminala. Strumień ten nie jest buforowany, a więc wpisane tam znaki powinny ukazać się na ekranie natychmiast i być widoczne nawet jeśli zaraz potem program załamie się.
• clog —  to również strumień związany z  stderr, tyle, że buforowany.

---

Wstecz: 16. Operacje wejścia/wyjścia W górę: 16. Operacje wejścia/wyjścia Dalej: 16.2 Operatory « i »