Unifikacja opisu przejściowych i stacjonarnych struktur EEG

Do celów analizy EEG zaimplementowano schemat:

1. Cyfrowe zapisy EEG poddajemy dekompozycji MP
2. W przestrzeni parametrów dopasowanych do sygnału atomów konstruujemy filtr, wybierający z powyższego zbioru atomy odpowiadające poszukiwanym strukturom.

Kluczowy dla dalszych analiz jest oczywiście filtr z punktu 2., jednak w większości przypadków jego konstrukcja nie nastręcza zasadniczych trudności. Charakterystyki grafoelementów (struktur) EEG, tworzone dla potrzeb standaryzacji analizy wzrokowej, operują często wręcz bezpośrednio terminami z dziedziny czas-częstość, jak np. opis wrzecion snu w klasycznym podręczniku [8]: The presence of sleep spindle should not be defined unless it is at least 0.5 sec. duration, i.e. one should be able to count 6 or 7 distinct waves within the half-second period. (...) The term should be used only to describe activity between 12 and 14 cps. Wysoka rozdzielczość i czułość metody pozwala na opis słabych struktur spoza zasięgu analizy wzrokowej (por. rys. 5). Ponadto możliwy jest jednolity opis zjawisk typu przejściowego (transients) i stacjonarnego. Tak np. czynność wolnofalowa kwantyfikowana była dotychczas przez estymaty widma mocy w ustalonym paśmie, a wrzeciona snu zwykle przez procedury detekcji nastawione na odtwarzanie detekcji wzrokowej. W zaproponowanym podejściu parametry obu typów struktur pochodzą z tego samego zbioru, a wybierane są a priori na podstawie ich czasowo-częstotliwościowych definicji. Rysunek 6 przedstawia wynik detekcji i parametryzacji wrzecion snu i aktywności wolnofalowej w jednym odprowadzeniu całonocnego zapisu EEG. Widać m. in. opisywaną w literaturze ich ,,odwrotną zależność''.